Zo vader, zo zoon?

De tweede ronde van de competitie speelden we thuis. Een week later dan gepland, ivm de vakantie van Rolf en Lena.

Het nieuw SchaakCombinatieLeeuwarden fungeerde als tegenstander. De combinatie rust op peilers van De Burght en Knudde. Het eerste team kan dus behoorlijk voor de dag komen. En dat deden ze dan ook. Zelf hadden we de pech  dat Caspar en Jan niet mee konden doen. Omdat ook het tweede een thuiswedstrijd had, en ik het tweede niet onnodig wilde ‘leegroven’ stelde ik twee invallers op uit het derde team. De jongelingen Erwin en Thomas mochten in het eerste team meedoen.
Er doen nu 2 vader-zoon koppels mee in ons team!  Ik weet niet of dit al vaker is voorgekomen, ik vermoed voor dat in het verleden misschien wel eens de Kamstra’s en Keizer’s samen in 1 team hebben gespeeld, huiswerk voor de clubarchivaris. Het is mij dunkt wel een bijzonderheidje dat je zoon meedoet i n het team waar je zelf ook in speelt. En niet omdat je zelf zo bent afgezwakt, maar omdat de jongelui nadrukkelijk aan de deur van een hoger team beginnen te kloppen!

In de voorbeschouwing schreef ik dat we onze huid duur moesten verkopen, de kansberekening gaf een kleine nederlaag, maar “je hebt de wedstrijd pas verloren als je na het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter achter staat” , aldus wijlen Fritz Korbach.

Omdat  ik zelf een langdurende partij had, heb ik niet veel van de andere partijen kunnen volgen, en dat betekent dat het verslag misschien wel iets aan de korte kant is.

 

Als eerste is de wedstrijd op bord 2 afgelopen. Rinze speelt met wit tegen Peter Brouwer, de voormalig competitieleider van de Friese Schaak Bond. Rinze overspeelt zijn tegenstander en die rest nog slechts opgave. 1-0.

Even later komt Erwin van bord 7 bij me. Hij heeft een remise aanbod van Auke de Jong in overweging.  Ik raad hem aan het aan te nemen.  Dat is een halfje waar niet op is gerekend en dat betekent dat we de berekening mogen bijstellen naar misschien wel 4-4.   De mooi opgezetten en rustig gespeelde partij van Erwin maakt 1,5-0,5.

We gaan naar bord 1. Onze kopman Jeroen speelt met zwart tegen Abe Willemsma. Het is waarschijnlijk een gelijk opgaande partij maar ineens is het uit als Abe een stuk verblundert. 2,5-0,5. Laten we het de ruststand noemen, want hierna duurt het een poosje voor de volgende uitslagen op het formulier komen.

De tussenstand is heel mooi, maar in een paar minuten dreigt het mis te gaan. Thomas heeft op bord 6 een houdbare stelling bereikt, hij heeft iets minder ruimte. De wens daar iets aan te doen levert even te weinig aandacht voor de verdediging en uit het niets gaat Thomas ten onder aan een lepe zetcombinatie van Dick Bonnema. Jammer, deze partij had voor Thomas een beter einde verdiend. Maar daar wordt in het schaken niet om gevraagd.

De volgende die moet buigen is Ymco. In een betere stelling maakt ook hij aan het vijfde bord een grote blunder. De partij wordt door Michiel Takkebos gewonnen. Het staat 2,5 gelijk.

Wederom een remiseaanbod. Nu geeft de tegenstander van Frans, bord 8, stof tot denken. Ik adviseer Frans het nog een paar zetten aan te kijken. Frans’ tegenstander heeft behoorlijk minder tijd, maar nipt de tijdcontrole gehaald, Peter K. staat beter en ik sta gedrukt. Met een mogelijk halfje van Frans spelen we waarschijnlijk gelijk, maar mocht Frans winnen, dan winnen we de match.

Peter Koning, voor de gelegenheid op het vierde bord, wint zijn partij tegen Nijemcevic. Een grote ruil van stukken is de inleiding voor een moeilijk paarden eindspel met pionnen.

Zelf verpruts ik aan bord 3 een prima stelling op de mij zo kenmerkende manier.   Vanuit de opening heb ik een pionnetje voorsprong maar schiet tegen het einde een enorme bok waardoor tegenstander Wolfslag met zijn paard in mijn stelling kan komen en de storm in alle hevigheid losbarst. Ik houd het niet droog. Het staat nu 3,5 gelijk en alleen Frans is nog bezig.

Zet na zet consumeert de tegenstander meer tijd dan Frans en we hebben het idee dat Frans’ stelling niet lastiger wordt, na enkele zenuwslopende ogenblikken gaat de tegenstander van Frans ongenadig door de klok. Frans is scherp, wijst de tegenstander op tijdsoverschrijding en de winst voor de onzen is binnen.

Twee matchpunten waar we van tevoren niet helemaal op hadden gerekend, maar zeer welkom zijn.
We zijn het enige team in de eerste klasse dat de volle buit heeft gehaald!!

Over twee weken spelen we de volgende thuiswedstrijd tegen Schaakwoude II.  Een niet te onderschatten tegenstander.

De vader zoon score staat voorlopig 2-0,5 in het voordeel van de vaders.

PdJ – 12 nov. 2013

1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *