Tot nu toe zat het Mid Fryslân 1 dit seizoen nog niet echt mee. De openingswedstrijd tegen promovendus Bakkeveen werd onverwacht en geheel onnodig verloren. De wedstrijd daarop tegen Jurjen Tolsma leverde een mooie 4 – 4 op, maar gezien het spelverloop had een 6 – 2 overwinning ook tot de mogelijkheden behoord. Daarna tegen het de koploper Knudde uit Leeuwarden volgde weer een onfortuinlijk en nipt verlies. Op zich is dit beeld ook niet verwonderlijk als in acht wordt genomen dat Team 1 elke wedstrijd met 2 tot 3 invallers moet spelen. Vrijdag 11 januari werd de match tegen mede degradatie kandidaat Emanuel Lasker uit St Jabik daarom wel heel belangrijk, en moesten er toch eens 2 punten naar Akkrum gebracht worden.
Het goede nieuws was dat Caspar Doeser eindelijk weer eens van de partij kon zijn, misschien dat hij Mid Fryslân 1 de juiste weg kon wijzen. En dat bleek aardig te lukken, want op bord 8 speelde Caspar (1741) een makkelijke partij tegen Reinold Postma (1422). Met een aftrek aanval op de witte Dame kon Caspar zomaar een Paard winnen. Even later kwam Reinold iets te enthousiast met zijn Dame de zwarte stelling van Caspar binnenwandelen, en mocht blij zijn nog een Toren voor zijn Dame terug te krijgen. Dit punt rolde daarmee snel en makkelijk richting Mid Fryslân.
Vreemd genoeg scoren de invallers uit Team 2 weinig punten, en ook Trevin Nettinga (1553) kon ondanks zijn hogere rating geen potten breken tegen Hein Zondervan (1452). Vrij gemakkelijk werd in een aanval een Loper opgegeven tegen wat pionnen en initiatief. Maar om die aanval te laten slagen moest Hein wel fouten maken, en zelfs tegen de verwachting van zijn eigen teamleider in, speelde Hein het foutloos uit, ruilde stukken af, haalde pionnen eraf. Trevin moest opgeven en de stand was weer gelijk.
Mid Fryslân had weer eens een taktische opstelling van Lasker verwacht, maar deze keer zaten de sterke tegenstanders wel op de hogere borden, en dus kwam clubkampioen Ymco Leijenaar (1659) opeens Thys Tuinstra (1895) tegen. Maar Ymco kan wel goed schaken als hij er even zin in heeft, en bouwde een volstrekt gelijkwaardige stelling op tegen de sterkere Thys. Terwijl Ymco over een remise aanbod nadacht, hoorde Thys dat hij tegen de clubkampioen en zeker geen 1400 speler speelde, zodat Thys ijllings zelf voor een remise aanbod koos.
Jan Schadd (1899) speelde voor zijn doen best een redelijke partij op bord 4 tegen Nanne Toering (1756), maar normaal kiest Jan dan voor zijn nieuwe theoretische voortzettingen, om vervolgens de partij kado te doen. Misschien is hij de leerfase nu voorbij, want tot ieders verrassing maakt Jan geen fouten, maar was het Nanne die een paar slechte zetten produceerde. Een aanval van Jan op de witte Koning, zou minstens een Dame tegen een Toren opleveren, en Nanne kon opgeven, Mid Fryslan stond weer voor.
Op bord 5 speelde Rinse Douma (1843) een mooie taktische partije tegen Willem Postma (1621). Willem mocht wel een pionnetje of 2 van Rinse snoepen, maar de afruil en aanval van Rinse daarop zat goed in elkaar, en hij kon veel pionnen en een stelling winnen. Toen Rinse met 3 pionnen en een Toren tegen alleen nog een Toren speelde, moest hij de partij wel in zijn voordeel beslissen. Maar Willem had nog 1 taktische truc in petto, gaf zijn Toren weg, wat tot een patstelling en dus remise leidde. Tegen alle verwachting in liet Rinse zijn tegenstander net ontsnappen.
Met een 3 – 2 voorsprong en nog 3 partijen te gaan, moest er dus nog 1,5 punt gescoord worden. En dat zag er niet direct naar uit, want Peter de Jong stond niet goed, terwijl Jeroen Sparenberg en Peter Koning een gelijke stelling op het bord hadden, zonder directe winstkansen. Maar zoals het hele seizoen het kwartje steeds de verkeerde kant uitviel, viel die nou eindelijk eens de goede kant uit.
De partij van Peter Koning (1816) op bord 3 tegen de gelijkwaardige Mark Kolthof (1765) was voor Peter wel goed begonnen, maar al vrij snel was het voordeel omgeslagen, en de zwarte aanval van Mark zag er niet vriendelijk uit. Een handige afruil van Dames, Toren en Paarden, hield alleen nog een Loper op de zwarte velden en wat pionnen over. Het enige voordeel voor Peter was de dubbel pion voor Mark in het centrum. Toen Mark die opschoof ontstond volkomen onverwacht een gaatje in de zwarte stelling, en kon Peter opeens een pion naar partijwinst schuiven.
Ook op bord 6 viel het voordeel naar de kant van Akkrum, want Jeroen Sparenberg (1798) kwam aan het eind van de avond zijn barstende hoofdpijn te boven, en forceerde in een gelijkwaardige stelling de partij tegen Ruud Stellingwerf (1475). Hoewel Ruud een uitstekende partij speelde, kwam hij wel langzaam maar zeker in tijdnood, en kon de complicaties van Jeroen niet meer beantwoorden. Het leverde Jeroen zowel een kwaliteit als meer tijdvoordeel op, en vlak voordat Jeroen de partij kon beslissen, ging Ruud door zijn vlag. Met een 5 – 2 voorsprong haalde Jeroen de match winst binnen.
Tenslotte de partij op bord 2, die nog voor de meeste opschudding zorgde. Peter de Jong (1707) was de match en zijn teammaten in Akkrum volledig vergeten. Na een telefoon en sms bombardement, kwam de schone slaper maar net op tijd in St Jabik aan, en begon met een forse tijd achterstand aan zijn partij tegen Jacob Strikwerda (1887). Maar Peter speelt snel, en ondanks een snelle pion achter, haalde hij fors tijd in. Tegen het einde van de partij stond hij dan wel gedrukt, maar niet verloren tot Peter een Loper kwijtraakte. Nog was dat niet beslissend, want Jacob raakte in tijdnood ook al zijn pionnen kwijt. Op het moment dat er een stelling van Koning + Toren tegen Koning + Toren + Loper op het bord kwam, claimde Peter deze theoretische remisestelling onder vermelding van artikel 10.2 als remise. Hoewel Jacob dat logisch gezien niet leuk vond, was er voor wedstrijdleider Murk Viersma geen andere optie dan de claim toewijzen. Een theoretische remisestelling mag namelijk niet puur op tijd beslist worden, daar zorgt artikel 10.2 nou juist voor.
Het leverde Mid Fryslân een overwacht ruime 5,5 – 2,5 overwinning op, waarmee we goede zaken doen in de FSB 1e klasse. Echter, of het veel uitmaakt, staat nog te bezien. Gezien het grote aantal Friese degradatiekandidaten in de KNSB, kan er in de FSB wel eens een zwaar versterkte degradatie plaatsvinden, wat ertoe kan leiden dat zowel Mid Fryslân als Lasker toch beide gaan degraderen.
Ja de punten zijn binnen maar ik hoop volgende keer weer normaal te kunnen spelen.
Het is wel zo dat een onverdiende winst meer punten opleverd dan een onverdiend verlies
En zie hier het verslag van de andere kant:
http://www.emanuellasker.nl/lasker-2/688-emanuel-lasker-2-mid-fryslan-1-