Op 28 november stond ronde 3 op het programma: een uitwedstrijd in het altijd gezellige Lemmer.
Voor dit avontuur werden de volgende bierdrinkers geselecteerd: Julian, Menno, Peter en Auke – en dat was meteen ook onze bordvolgorde. Het had overigens niet veel gescheeld of we waren met drie man begonnen. Onze kopman Julian reed keurig van Wolvega naar Emmeloord, om na veel app-contact te ontdekken dat hij allang in Lemmer had moeten zijn. Paniekerig scheurde hij alsnog naar Lemmer – een geweldige start voor een partij, zeg ik je! Ik kan erover meepraten: ooit belde mijn teamleider mij vanuit Sint Jacobiparochie terwijl ik nog heerlijk in Oranjewoud op de bank lag.
De Lemsters waren overigens zeer sportief over Julian’s late entree. Zij wilden wel even wachten. De koffie was lekker, de ontvangst warm, en de koelkast goed gevuld – dat was natuurlijk een mooie bijkomstigheid !
Over koffie gesproken: nog voordat ik mijn eerste slok had genomen, stond Auke al te juichen tegen Luyendijk. Die probeerde nog wel wat tegen te stribbelen, maar maakte zijn eigen stelling steeds slechter. Het eerste bordpunt was binnen.
Op bord drie mocht ik het opnemen tegen Frank Frankema. Een oude rot die vroeger in de KNSB voor Sneek en Philidor II speelde. We hadden elkaar nog nooit ontmoet, dus tijd voor een eerste keer. Het werd net als tegen Westergoo een Siciliaanse Draak, maar nu had ik wit – spannend!
Naast mij zat Menno, die vanaf het begin in een remise-marge stond. Zijn tegenstander deed niet veel, en gesteund door de snelle overwinning van Auke en de avonturen aan bord 1, hield Menno het veilig en nam geen risico’s. De uitslag? Remise, natuurlijk.
Dat betekende anderhalf punt voor onze zwartspelers. Lemmer moest met zwart nu minimaal één partij winnen om nog iets te bereiken – geen makkelijke klus. Ik bood op zet 16 remise aan. Frank leek het wel te willen, maar de situatie aan bord 1 stond hem niet toe. Mijn plan was rustig de stelling te verbeteren, maar zoals altijd liep het in de praktijk anders. Uit de analyse bleek dat ik toch wat mindere zetten had gedaan.
Enkele zetten later stond Julian gewonnen, maar hij moest nog wel opletten dat er geen venijnige dubbele aanval of iets achter de paaltjes gebeurde. Gelukkig pareerde hij alle dreigingen netjes en kon hij wachten op de witte vlag van zijn tegenstander.
Frankema en ik zagen het ook: remise was voor ons het beste plan. En zo werd die snel beklonken.
Toch even in de koelkast gesnuffeld, waar een paar heerlijke pretpalen mij verleidelijk aankeken. Het bleef bij twee biertjes, maar dat was genoeg.
Einduitslag Lemmer – MF III 1-3