Een dagje naar Tata Schaak in Wijk aan Zee

Op dinsdag de 23e was het dan eindelijk zo ver, het uitje dat ik mezelf ieder jaar beloof kon eindelijk doorgang vinden. Het was al een paar jaar om verschillende redenen niet doorgegaan, maar nu kon het zijn.

Erwin en Menno hadden vrij en wilden ook wel mee. We spraken af dat ik de mannen om ongeveer half twaalf bij station Heerenveen zou oppikken en dan doorrijden naar Wijk aan Zee, hoewel Erwin het idee had, en dat ook aan iedereen vertelde dat we naar Wijk bij Duurstede gingen. Jawel Erwin, prima, maar wij niet.

De rit heen ging lekker vlot, geen file oponthoud, zelfs bij Amsterdam konden we gemakkelijk doorrijden. Vroeger reed je nog een stuk door Beverwijk, maar daar ligt nu een mooie rondweg omheen, we arriveerden iets na enen in Wijk aan Zee en konden prima parkeren op een besneeuwd weiland. Vandaar is het een paar minuten lopen naar speelzaal De Moriaan.

De allerlaagste klassen spelen in café De Zon, omdat er niet meer ruimte is in De Moriaan. Aan Erwin en Menno legde ik uit dat als je moet schaken in De Zon, dat het eigenlijk gedaan is met je carrière, je schaakt dan echt alleen nog maar vanwege de lol of omdat je een waardeloos huwelijk hebt, of omdat je de kachel thuis dan niet hoeft aan te zetten.

Enfin, wij gaan De Moriaan binnen, we lachen heimelijk om de verschillende type’s schakers. En wandelen dan door naar het gedeelte waar de profs zitten. Ik ken er een flink aantal van, maar met mn nieuwe bril en vrije tijdskleding herkennen ze me nauwelijks. Ze zijn natuurlijk ook geconcentreerd want vandaag staan er een aantal mooie wedstrijden op het programma.

Na een tijdje kijken gaan we naar de kantine, hier schaken Erwin en Menno zelf even een paar potjes, dan wordt het tijd om naar de grote tent te gaan, hier wordt vandaag door Daniël Stellwagen commentaar en uitleg over de partijen gegeven. Hij begint juist met de partij van Carlsen. Prima, wij nemen een glas bier. Erwin niet, die heeft zoveel eten en drinken in zijn rugzak, maar ja wat wil je die dacht dat we naar Wijk bij Duurstede gingen.

Carlsen heeft vandaag zwart tegen Yifan Hou, een meisje uit China met een rating van 2603. Eerder speelde Carlsen met wit de Ponziani opening, een opening uit lang vervlogen tijden, maar zeker wel speelbaar. Hou wilde wel eens weten of Carlsen het ook goed bestudeerd had met zwart en rukte al snel op met een pion naar e6. Het pionnetje was vergiftigd zo liet Stellwagen zien. Wij vonden het wel aardig, de man naast Menno geloofde het wel en zat heerlijk te slapen…

Na ook de openingsfase van Sokolov – Van Wely te hebben gezien, een Nimzo Indiër natuurlijk, en een heel stuk van de partij van l’Ami tegen Aronian gezien te hebben, zijn we terug gegaan naar de speelzaal. Bij de boekenstand heb ik een mooi boek aangeschaft. Dat kopen van een boek, dat hoort bij de traditie van het gaan naar het toernooi. Een boek kan je natuurlijk tegenwoordig prima op internet kopen, maar daar kopen doe ik voor de verkoper, zij of hij zeult toch die hele handel iedere keer maar weer overal naar toe, en staat daar maar de hele dag om in het levensonderhoud te kunnen voorzien… Nou, dan koop je toch een boek. Soms heb je er nog wat aan ook !

Daarna terug naar de kantine, hier willen Menno en Erwin mij bedanken dat ze mee mochten rijden en daarom geven ze me alle punten van de partijtjes snelschaak. Althans dat vermoed ik want zelfs met een vol stuk voor weet Menno nog te verliezen en dat is wel heel knap al zeg ik het zelf.

Dan een laatste rondje speelzaal, de beide mannen kunnen een broodje worst niet weerstaan, ik neem een bak snert en traditiegetrouw brand ik me daar wederom mijn muil aan. We volgen in de B-groep de partij van Smeets tegen Edouard, het is een echt tijdnood duel, er moeten nog zeker twaalf zetten gedaan worden in goed 2 minuten per speler. Ze krijgen er dan wel steeds per zet wat tijd bij, maar moeten behoorlijk tempo houden. Edouard ruilt zijn toren van zijn onderste rij voor een van Smeets op de verste rij. Een zet later gaat de dame op de achterste rij, en die wordt ontzettend lelijk gepend door de volgende witte toren die gedekt door de loper op veld b8 kan komen. Edouards Dame kan niet meer weg en ruilen tegen die toren is ook einde partij. Hij geeft op, en wij maken een einde aan ons bezoek aan het toernooi. Het is mooi geweest.

Terug rijden we maar niet meer via Amsterdam, het is 1 brok file ellende in de randstad, dus richting de Afsluitdijk en dan door naar het station, tegen acht uur zijn we thuis. Het was een leuke dag uit. Volgend jaar misschien weer …..

Peter de Jong