MF5 had het dit seizoen wat rustiger: de Derde Klasse is van één poule met negen teams, naar twee poules gegaan, waarvan in de één zeven teams zitten, en in de ander zes teams. MF5 was in de laatste poule ingedeeld, dus wij moesten in vijf wedstrijden laten zien wat we waard zijn. Met een basisteam bestaande uit Sipke Bosma, Henk van der Werf, Elise van Beek en Doede Nagel, en invalbeurten van Klaas-Jan Bosma en Steyn Bos zijn we erin geslaagd om de kampioenstitel te bemachtigen.
De eerste wedstrijd, tegen Emmeloord 3, krijgen we meteen de kans om met een knaller te beginnen.Aangezien de tegenstander het uitvoordeel in bezit heeft en tevens ratingfavoriet is, verwachten we dat we het een pittige wedstrijd gaat worden. Het tegenovergestelde gebeurt. Henk, tactisch opgesteld op bord vier, wint overtuigend met zwart door vanuit de Owens-verdediging met accurate calculatie in het middenspel materiaal te winnen. Op bord drie neemt Elise na een spannende opening de verstandige beslissing om het remiseaanbod te accepteren, aangezien op de andere borden het voordeel duidelijk zichtbaar is. Sipke behaalt op bord twee na de opening een aanzienlijk positioneel pluspunt. In het daaropvolgende complexe middenspel wordt de evaluatiebar op een kort achtbaanritje getrakteerd, maar uiteindelijk slaagt Sipke erin om in een moeilijk eindspel de winst binnen te halen. Op bord één kiest de tegenstander van Doede voor de door Stockfish niet-gewaardeerde Marshallverdediging. Doede bewijst dat de computer een punt heeft, en wint uiteindelijk in het eindspel. Met een schitterende score van 3.5-0.5 en vertrouwen in de volgende wedstrijden verlaten we Emmeloord.
Het wordt ons de volgende wedstrijd niet makkelijker gemaakt. Het thuisvoordeel is wederom aan de zijde van de tegenstander aanwezig, en bovendien is onze tegenstander ratingfavoriet, met een groter verschil dan vorige keer. Maar wij zijn na het vorige succes gewapend met vertrouwen, en dat vertrouwen blijkt geplaatst te zijn. Op bord één begint Doede na de opening een veelbelovende aanval, en nadat hij een stuk heeft gewonnen, wordt de overwinning niet meer uit handen gegeven. Sipke krijgt het op bord twee na de opening moeilijk, maar verdedigt goed en haalt een mooie remise binnen. Henk is goed in vorm, maar zijn tegenstander op bord drie is dat ook. Een mooie remisepartij is het gevolg. Op bord vier wint Elise tegen een speler met 100(!) ratingpunten meer. Ons vertrouwen kan nu niet meer stuk, en met nog drie wedstrijden te gaan, en twee ruim behaalde overwinningen achter de rug, durven we onszelf al kampioenskandidaat noemen.
Dat soort beweringen zijn gevaarlijk, en we worden er in de derde wedstrijd voor gestraft. Op papier ziet het er goed voor ons uit. Het rating- en thuisvoordeel liggen eindelijk aan onze zijde. Cynici zouden kunnen stellen dat we de standaard bord-één-speler missen – die is druk met de toetsweek, maar gelukkig is het team aangevuld met Klaas Jan. Aan de nieuwe bord-één-speler ligt het niet. Henk speelt een uitstekende remisepartij tegen een speler die honderdvijftig ratingpunten meer bezit. Op bord twee begint Sipke goed, maar helaas maakt hij in een complex middenspel een foutje, waardoor hij de partij verliest. Klaas Jan focust zich in de opening teveel op zijn eigen aanval, waardoor de tegenstander schaakmat kan zetten. Elise speelt uitstekend op bord vier en wint. Een pittige avond is achter de rug, maar gelukkig hebben we nog twee kansen om het goed te maken.
Nu moet de vierde wedstrijd gunstig verlopen. Met het basisteam vertrekken we naar Bakkeveen, en na een korte berekening komen we tot de conclusie dat de weg naar een eventueel kampioenschap simpel is: nu winnen, en de laatste wedstrijd ook winnen. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar toch betreden we met goede moed het clubhuis van Bakkeveen, we zijn immers met het oude, vertrouwde basisteam en hebben gemiddeld vijfenzeventig ratingpunten meer dan de tegenstander. Dit ratingverschil is duidelijk zichtbaar tijdens de wedstrijd. Doede wint op bord één na de opening een stuk en heeft na anderhalf uur spelen de winst al binnen. Henk krijgt op bord twee het loperpaar in een open positie, en laat zien hoe duivels twee lopers in zo’n positie kunnen opereren. Een mooie positionele overwinning is het gevolg. Op bord drie begint Elise heel goed, maar helaas raakt ze in de war met de zetvolgorde, en verliest ze de partij. Schaken is en blijft een moeilijk spelletje. Op bord vier wordt de evaluatiebar op een Efteling-waardig achtbaanritje getrakteerd, maar uiteindelijk slaagt Klaas-Jan erin om de tegenstander te verslaan. In de auto wordt Elise nog even gerustgesteld met het feit dat 4-0 winnen niets had veranderd aan de situatie voor volgende wedstrijd.
En dan is het kampioensduel aangebroken. De situatie is simpel: als we winnen, zijn we sowieso kampioen, en als we niet winnen of gelijkspelen, zijn we sowieso niet kampioen. Elise kan helaas niet spelen, maar gelukkig kan Steyn invallen. De avond begint matig: op bord vier valt Sipke ten prooi aan een hoppend paard, en helaas elimineert dat paard genoeg materiaal om de tegenstander van Sipke te laten winnen. Gelukkig compenseert Henk hiervoor. Een klein voordeeltje wordt op bord drie door zwart (Henk) uitgepluisd, en wederom behaalt Henk een prachtige positionele overwinning. Nu is het lot van MF5 aan de jeugd overgelaten. Op bord twee zit Steyn in een gelijke London-stelling, terwijl Doede op bord één in een complexe Dames-Indische stelling verkeert. Doede heeft een tijdje een klein positioneel nadeel, totdat hij met een geniepige zet het paard van wit vast kan zetten, waardoor wit veel tijd nodig heeft om het paard te bevrijden. Met die tijd kan Doede zijn torens activeren, en die actieve torens halen uiteindelijk de stelling van wit onderuit. Als de tegenstander van Doede opgegeven heeft, is alleen de partij van Steyn nog bezig. Zijn doel is simpel: remise spelen, en het kampioenschap is binnen. Er is sprake van een remise-eindspel: een dame en vier pionnen voor beiden. Een remise-eindspel remise houden, is makkelijker gezegd dan gedaan, maar na een lang eindspel vindt de tegenstander van Steyn het mooi geweest. Tot remise wordt besloten, en daarmee is het officieel: MF5 is kampioen.
Geschreven door Doede Nagel